Tot menselijke gedaanten getransformeerd
Het nieuwe pand in de Groeningstraat is een heerlijke plek en biedt tal van mogelijkheden om kunstenaars tijdelijk te herbergen. Vandaag zijn Brenda van Vliet en Ignace Cami opnieuw bij ons te gast, na een eerste residentie in oktober vorig jaar.
De poppenkast die Brenda en Ignace toen maakten, wordt uitgezet en functioneert als kader voor een schouwspel dat bevolkt zal worden door diverse poppen. Ik bedenk me meteen en stel vast dat de kast meer is dan een kader, wel integendeel. De houten constructie wordt gaandeweg gemodelleerd tot een organische vorm die zichzelf lijkt te nestelen in de schaduwrijke, mysterieuze bosgrond. Daarvoor tekent Brenda, die met haar excellent kleur- en vormgevoel én bedreven schildershanden, de kast een sprookjesachtige verschijning schenkt in diepdonkere kleurschakeringen.
Vandaag worden de ornamenten van de poppenkast afgewerkt. Het is zo klaar als een klontje: de kast kan niet meer als een functioneel object – ten dienste van – gezien worden maar wordt straks één met het verhaal.
We ondervinden het aan den lijve
Tweedehandskledij werd ondertussen zorgvuldig uitgekozen op kleur, tint en textuur om daarna, verknipt en geassembleerd, de poppen aan te kleden. Maar eerst stort Ignace zich op het maken van de hoofden van de handpoppen. Die krijgen vorm in ‘papier maché’ of papierdeeg. Dat is een waterige pap van fijngemalen papier met een klevend bindmiddel, die eenmaal indroog een perfecte drager is voor een verdere opbouw en inkleuring.
De poppen waaraan Brenda van Vliet en Ignace Cami tijdens deze residentie werken, representeren de protagonisten binnen het verhaal. Het script, daar moet nog aan gewerkt worden. Maar de types die er een rol zullen in spelen, staan reeds vast. Daarvoor beroepen ze zich op hun eerder gemaakte tekeningen.
Wanneer we het hebben over de personages, wijst Ignace erop dat het gaat over animaties van elementen die aanwezig zijn in de bosgrond. Het gaat niet alleen over levende, beweeglijke wezens zoals slangen, insecten, amfibieën die tot semi-menselijke gedaanten getransformeerd worden, maar evengoed over statischer bestanddelen zoals mos, noten en zwammen die verlevendigd worden tot figuren.
Wat voor de twee kunstenaars nu reeds duidelijk is, is dat het verhaal naar een spanning zal evolueren. Bepaalde wezens zullen zich sluipend gaan nestelen in (en letterlijk op) alle figuren en er bezit van nemen. Paniek zal ontstaan. De dreiging daarmee verbonden zal tot frictie en tweedracht leiden binnen die gemeenschap. Tot zal blijken dat het aangekondigde onheil ongegrond is en er net een positieve uitkomst in het verschiet ligt…
Eenmaal het script uitgewerkt, wordt er ingezet op een filmische vertaling van het schouwspel. Het screen zal dan verwerkt zitten in de poppenkast.
De driedaagse is amper begonnen of daar beraden de twee zich al over een volgende werksessie die moet ingepland.
Passie en wilskracht vallen niet in te tomen.
