Een universele taal
Pinksterenzondag komt in het vizier van het Stadskoor. Nog een tweetal repetities te gaan en het eerste optreden is een feit. Dit zal plaatsgrijpen aan de verlaagde Leieboorden nabij Broelkaai 6. Het koor krijgt er een tot de verbeelding sprekende speelplek toegewezen op de trappen langs het water.
Het collectief vormde zich gestaag in de loop van de eerste twee repetitiemaanden. Er kwamen steevast mensen bij, er haakten ook weer mensen af. Zo vormde zich tot op heden de body van de zanggroep, die in zijn meest ideale vorm de diversiteit van de Kortrijkse gemeenschap moet belichamen.
eerste optreden pinksterzondag 19 mei Kortrijk
Toegankelijkheid was en is hier van cruciaal belang voor eenieder die graag zingt en erbij wil horen. De toeleiding ernaar vraagt wel degelijk een inspanning vanuit de organisatie.
Bij de spreiding van de oproep en het aanspreken van mensen en communities werd al snel duidelijk dat er ook rekening moet gehouden worden met anderstaligheid en een lage drempel. Net als voor veel ander cultuuraanbod hebben sommige mensen een kennismaking nodig. Deze opstap vond plaats in de vorm van een muzikale workshop die een kompas aanreikte aan het begin van de tocht. Zo vielen langzaamaan de puzzelstukjes in elkaar.
Voor elk van de koorleden was het even zoeken naar het vertrouwen, de juiste toon en de eigen plek binnen de notie van inclusiviteit. Maar het loont als men de tijd zijn werk laat doen. Al dringt er zich wat dit betreft een kleine kanttekening op: waar blijven de mannen?
Sociale verbondenheid veronderstelt communicatie. We kunnen van geluk spreken dat muziek een universele taal is. Er bestaan overeenkomsten tussen muziek en taal. Muziek heeft immers wezenlijke elementen die ook kenmerkend zijn voor de (spreek)taal, denk maar aan ritme, toonhoogte, melodie en intonatie. Daarmee kan je emotie overbrengen. Muziek is een geweldig communicatiemiddel, zingen is misschien wel een van de allerbelangrijkste vormen van direct contact.
Het muzikale spoor dat hier gevolgd wordt, balanceert tussen eenvoudige harmonie en medodielijnen die zich ontwikkelen vanuit een basistoon. Atypische stemgeluiden worden uitgetest, melodische patronen worden geoefend en niet-bestaande woorden in de trant van ‘Kalamika, Oiamimikana’ vormen de tekst. Het zijn niks betekende woorden; ze beschrijven of vertellen niets maar putten hun kracht uit de klank en de cadans. Sound wizard Dimitri voegt er ritmische beats en soundscaping aan toe. En dat verheft het geheel.
De repetities verlopen volgens een vast stramien. Diederik is attent en zoekt voortdurend naar manieren om iedereen zoveel mogelijk te betrekken. En zo voegen de zangers zich langzaam naar de regels van deze nieuwe omgeving.
Pinksterzondag verlaagde Leie boorden Kortrijk
Voor het nakende optreden wordt er gemikt op vier à vijf songs van om en bij twintig minuten. Dat vraagt focus, muzikale verbeelding en duidelijke afspraken om de aandachtscurve bij het publiek in stand te houden straks. Het appeleert ook aan het geheugen van de zangers, aan de capaciteit om muzikale patronen op te slaan. En hierin spelen intuïtie, wil en samenhorigheid eveneens een grote rol.
Stap voor stap worden de koorleden gelijkgestemden in een muzikaal verhaal dat uiteraard nog groeimarge heeft en in de toekomst nog alle kanten uit kan. Maar het is uit die gelijkgestemdheid dat zij de kracht putten om samen grenzen te verleggen.
Sinxenzondag wacht. Nog een tweetal weken te gaan. Dat lijkt me als observator kort dag en dus buitengewoon spannend. Echter, na afloop van de recente repetitie ontwaarde ik veel animo onder de koorleden en hun twee uitdagers. Dat schept vertrouwen.