Een verbinding met onze omgeving
Wat een prille ontmoeting moest zijn, een behoedzame kennismaking tussen twee individuen die nog met het ongewisse worstelen, blijkt bij nader inzien al meteen een toonbeeld van wederzijds vertrouwen te zijn.
Kunstenaar-muzikant Hans ontvangt Johan. In zijn woonkamer hangen veel tekeningen. Hij neemt Johan onmiddelijk mee in dit tekenkundig oeuvre, dat slechts een aspect is binnen zijn brede artistieke praktijk. Johan luistert en pikt erop in. Herhaandelijk verwijst hij naar de optredens van Wild Classical Music Ensemble, waar hij een opmerkelijke rol in speelt. En waar hij op een speelse manier zijn twee werelden – die van beeld en klank – schakelt. Onbewust slaat hij de brug naar waar hun opdracht naartoe leidt: een visueel-sonore omgeving, installatie of performance scheppen.
meteen een schot in de roos
Hans Beckers is ervan overtuigd dat we allemaal hetzelfde vermogen delen om te luisteren, maar vergeten vaak hoe waardevol het is om écht te luisteren. En daar ligt de inzet van zijn artistieke productie. Recent maakte hij de voorstelling La Floresta, een co-productie van Concertgebouw Brugge, Klarafestival, STUK en Zonzo Compagnie. Op zijn laptop laat hij er fracties van zien en beluisteren. Johan luistert. Zijn blik leest gretig het scherm af.
La Foresta is een concept, installatie en compositie. ‘Het woud’ brengt ons meteen dichtbij de wereld van Sottobosco, de bosgrond. Bestaat er iets als toeval?
In die productie onderzoekt Hans Beckers de verhouding tussen mens, natuur en technologie. Hoe ervaren we stilte in dit technologische tijdperk? Hoe kunnen we een verbinding aangaan met onze omgeving door te luisteren? La Floresta is een visueel klankconcert waarbij je wordt meegenomen in een diepe sensoriële ervaring.
Hans omschrijft de voorstelling als een uitnodiging om je oren te openen, stil te staan en te luisteren naar klanken waar we normaal aan zouden voorbijgaan. ‘Zoals je kan luisteren naar een rivier die een enorme rijkheid en complexiteit aan meerstemmigheid verenigt en tegelijkertijd als één totaalklank kan worden ervaren.’ Het is daar dat hij het hele zijn en oeuvre van Johan Geenens raakt. Het is daar dat er een overeenkomst is. Johan speelt muziek op dezelfde manier als hij schildert: uniek en minimalistisch. Wat heel zeldzaam is onder muzikanten, is net typerend voor hem: in zijn bijdrage speelt hij spaarzaam en rijgt met enkele opvallende maar gerichte blaasbeurten de stiltes aan elkaar.
Hans Beckers gaat wel vaker in dialoog met medemuzikanten, met klanksculpturen die terugkeren naar de wortels van de muziek. Daarin gaat hij op zoek naar natuurlijke materialen die de mens als eerste klankmakers gebruikte. Hij haalt verschillende materialen en objecten boven en laat Johan de klanken ervan mee ervaren.
Als sluitstuk van het bezoek komt de verrassing: met het aangereikte klankmateriaal gaan beiden spontaan in dialoog…
